Magda van Tilburg

♦ Omslagen met nagellak

Als tiener maakte ze boekjes (op kladblok) voor haar ‘uitgeverij’ UvT. Natuurlijk met zelf ontworpen logo. Van horror- tot SF-verhalen, van romances tot piratenstrips, ze schreef van alles. Met en zonder beeld. De omslagen plastificeerde ze met transparante nagellak. Op de middelbare school ontstonden haar klassieke strips. Die dienden ter compensatie van haar onvermogen om die dode talen Grieks en Latijn te begrijpen. Er stond bijna altijd wat anders in de klassieke teksten dan wat haar leuk leek. Maar de verhalen, die vond ze allemaal zo prachtig! Via het beeld bij de wolkjes kon ze de tekst beter begrijpen. Zo ontstond de reeks Classica Signa (= ‘Klassieke Signalen’), die later tijdens haar studie Klassieke taal- en letterkunde is uitgegroeid tot 8 stripverhalen (4 oud-Grieks en 4 Latijn).

♣ Uit het interview voor Villa Alfabet/uitgeverij Maretak:

“Al toen ik klein was – écht klein, nog met ‘n luier om – vond ik ‘t heerlijk om iets onder mijn handen te zien ontstaan. Vormen, mooie lijnen. Dat mijn eerste tekeningen ontstonden met poep op het behang zag mijn vader niet zo zitten. Toen ik groter werd, vond hij mijn tekendrang nog steeds gevaarlijk. Potloden, viltstiften, verf: kliederspul mocht het huis niet in. Mijn moeder bewaarde onder haar matras kleurpotloden en schetsboekje; en als pa ging werken, kwam mijn schatkist te voorschijn. Terwijl hij hoog in de lucht mensen in een vliegtuig hun eten gaf, tekende ik in ‘n hoekje mijn eigen wereld bij elkaar! En dat doe ik ook nu nog het liefst.” ☮

♦ Van vrije grafiek naar de magie van de pixel

In 1978 behaalde ze haar kandidaatsexamen cum laude. Jaja, eindelijk begreep ze wat er stond. Daarna switchte ze naar de Rietveld Academie, de eerst drie jaar in de vakgroep ‘vrije grafiek’ en de laatste drie jaar bij ‘illustratie’. Ze had het geluk haar grote held Thé Tjong Khing als docent te hebben, naast inspirators als de Vijftiger Jan Elburg, Waldemar Post, Rik van Bentum, Lidia Postma en Henk Huig. Toen ze in 1984 haar diploma behaalde, was in haar omgeving geen computer te bekennen. De revolutie die werd ontketend door de magie van de pixel drong langzaam tot haar door. Maar toen ze eenmaal besefte dat ze digitaal dingen kon creëren die onmogelijk met de hand getekend kunnen worden, was ze verkocht. De pc werd haar schatkist.

♣ “Vroeger was mijn favoriete materiaal waterverf, met ‘n mooi woord ‘aquarel’. Je kunt er alle kanten mee op. Eén plensje water – en er gebeurt weer iets nieuws! Daarmee kleurde ik mijn tekeningen in. Voor de lijnen die alle mensjes en voorwerpen een vorm gaven, gebruikte ik eerst zwarte inkt. Maar dat beviel niet; alles werd opeens zo stijf. Iedereen vond mijn potloodschetsen altijd veel leuker dan de afgewerkte tekening. Met een speciaal potlood, grafietstift, kreeg ik mooiere, zachtere lijnen. Maar het was te grijzig, dat gaf geen impact, vond ik. Zo kwam ik op ‘n idee: als ik de tekening met die zachte potloodlijn kopieerde, werd de lijn op de kopie mooi zwart, maar niet stijf. Juist ‘n beetje brokkelig, schetsachtig. En die kopie, op stevig aquarelpapier geplakt, schilder ik dan in. Tegenwoordig teken ik rechtstreeks met de computer-pen. En nee, dankzij de computer klieder ik niet meer.”

♦ Verhalen om nooit te vergeten

In 2007 ontdekte een Duitse uitgeverij via internet haar oude klassieke stripboekjes. Drie Latijnse deeltjes mocht ze overnieuw tekenen, in full colour. Nu worden ze ook buiten Nederland gebruikt op scholen. En dat is maar goed ook. De verhalen uit de oudheid zijn te spannend om vergeten te worden. Op Booxalive leven die deeltjes voort in de hernoemde serie Antiqua Signa. En zelfs als je niet goed bent in Latijn, zijn de verhalen te begrijpen door de tekeningen. Van Tilburg kan het weten.

En als het even kan, ‘leent’ Van Tilburg nog steeds
graag voorstellingen uit de klassieke kunst in haar werk.