Alkestis

Fun info

Wat zou jij doen als je drie dagen niet mocht eten of spreken, voordat je verder mag met je leven? Zou het je sowieso lukken? En wat, als je die eis krijgt nadat je was gestorven en weer tot leven werd gewekt?

Dat overkwam de Griekse prinses Alkestis, heel lang geleden. En ze was nog niet eens gewoon overleden, nee, ze was uit haar leven afgevoerd in ruil voor dat van haar stervende man, Admetus.

Hoe was zij in die penibele situatie verzeild geraakt? Dat had allemaal te maken met Apollo, een god die zichzelf graag ‘redder in de nood’ noemde – en dat zal Alkestis geweten hebben! Met de lier (soort gitaar) startklaar in zijn armen was hij ook de god van muziek en levensvreugde. Dat laatste ging helaas ook weer niet op in het geval van Alkestis.

Want wie verkeerde er in nood? Dat was Admetus, een jonge koning die overal beroemd was om zijn gastvrijheid. Zo had hij ook de god Apollo geholpen toen die wat doms had gedaan en door oppergod Zeus een jaar verbannen was van de Olympus, de hoge berg waar alle goden woonden.

“Let me die for him!” said Alcestis. “Oh, I am so glad that he will live!”

Gedurende dat jaar werd hij opgevangen door zijn vriend Admetus, die hem luxueus onderdak en prachtig werk verschafte. Ja, Apollo moest zorgen voor de kudde koeien die Admetus bezat, en dat deed hij met groot plezier. Elke koe wierp tweeling-kalfjes, en zo groeide de kudde fenomenaal. Voordat Apollo terugkeerde naar de Olympus, gaf hij Admetus een kado. Dat geschenk bestond eruit dat Admetus zijn leven naar believen kon verlengen mits hij een vrijwilliger vond om in zijn plaats te sterven.

Het huwelijk van Alkestis en Admetus stak eigenlijk ook wonderlijk in elkaar. De vader van Alkestis had een vreemde voorwaarde gesteld aan degene die met haar wilde trouwen. Die persoon moest een wagen kunnen berijden die door een leeuw en een everzwijn getrokken werd. Ondoenlijk natuurlijk! Maar Admetus lukte het, met hulp van Apollo. Natuurlijk was de god ook te gast op de uitbundige bruiloft. Hij speelde als een tierelier op zijn lier! Er daalde echter een schaduw over dit huwelijk. Admetus had ‘n foutje gemaakt. Hij was vergeten een bruiloftsoffer te brengen aan Artemis, de godin van de jacht. Die godin was zo kwaad geworden dat ze geen rozenblaadjes sprenkelde op het bruiloftsbed, maar… krioelende slangen!

Dat Artemis het tweelingzusje van Apollo was, mocht niet baten: zij sprak een vloek uit over de vergeetachtige koning. Hij moest een vroege dood sterven! Vandaar dat Apollo na zijn jaar gastvrijheid bij Admetus hem dat vreemde kado gaf.

Maar. Was er echt niemand die in plaats van de inmiddels doodzieke Admetus wilde sterven? Nee! Alleen zijn vrouw. Alkestis. Een jonge moeder, die enorm zou worden gemist door haar twee kindjes. Maar kijk eens wie daar opeens kwam opdagen? De halfgod Herakles, met een vreeswekkende leeuwenkop als hoodie, en de meedogenloze knots waarmee hij vele monsters had verslagen.

♦ Wat er allemaal precies gebeurde, lees je in het tabje ‘slideshow’
♦ Met de originele tragedie van de Griekse schrijver Euripides (438 BC).

Herakles redt Alkestis uit de klauwen van Thanatos, de Dood / tekening van John Flaxman (1755-1826) / © The Trustees of the British Museum